Rajd Nocny

W sobotę 31 maja odbył się Rajd Nocny „Sprawa Janiny K.” zorganizowany przez zastępcę komendanta Hufca - hm. Macieja Grabowskiego z pomocą programowca - pwd. Agaty Maszczykowskiej.

Gra rozpoczęła się o 21.00 na Pętli "J. Głębokie", gdzie patrole systematycznie zostały wypuszczane na trasę. Po otrzymaniu dwóch map różnej skali i zapoznaniu się z fabułą rajdu uczestnicy rozpoczęli grę, której stawką było rozwiązanie zagadki. Trasa wiodła przez tereny Puszczy Wkrzańskiej podczas której patrole zatrzymywały się na punktach szukając poszlak.

Patrole naszego Hufca biorące udział w Rajdzie:

- 25 Woda DH "Burza"

- 30 DH Fosa

- Zodieya ( 81 DW Zodiak & 81 DSH Halleya )

- 113 DH Pustynna Burza

- HKA T.R.E.K

- Patrol Instruktorski

Punkty na trasie:

- DAKTYLOSKOPIA - ujawnianie i zabezpieczenia śladów linii papilarnych podejrzanego

- OGLĘDZINY MIEJSCA - czynności techniczno-kryminalistyczne mają polegające na: ujawnieniu i zabezpieczeniu dowodów, sporządzeniu protokołu ujawnionych dowodów, wykonaniu szkicu ogólnego z podaniem istotnych wymiarów i zaznaczeniem miejsca ujawnienia dowodu.

- POSZUKIWANIE NARZĘDZIA ZBRODNI - odnalezienie narzędzia zbrodni za pomocą wykrywacza metali.

- EKSPERYMENT PROCESOWY - Spotkanie  siedzącego we wiacie turystycznej człowieka, który prawdopodobnie widział przebiegającego sprawcę. Zadaniem jest uzyskanie od niego informacji na ten temat i sprawdzenie (w drodze eksperymentu procesowego), czy mówi prawdę. 

- ZABEZPIECZANIE ŚLADU - znalezienie i zabezpieczenie śladów w postaci włosów podejrzanego..

- TRASEOLOGIA - wykonanie gipsowego odlewu śladu traseologicznego (odbitki obuwia). - OSMOLOGIA - rozpoznanie zapachu na zabezpieczonym przedmiocie.

- GRAFOLOGIA - miejsce w którym sprawca spalił swoje notatki. Nie wszystko udało się do końca spalić - zadaniem uczestników jest odszukać w popiele urywek papieru, który należało zabezpieczyć, a następnie porównać charakter pisma.

Trasa miała blisko 20 km

mapa: maps.google.pl

Rywalizacja jednostek zakończyła się ok. 5 nad ranem przy wspólnym ognisku. Na dużą uwagę zasługuje fakt, że organizacja Rajdu była na bardzo wysokim poziomie, a jego fabuła dopracowana do najmniejszych szczegółów. Zarówno młodzi, jak i najstarsi harcerze świetnie się bawili opowiadając z uśmiechem na twarzy o przygodzie jaką była Sprawa Janiny K.

Wyniki:
I miejsce – HKA T.R.E.K
II miejsce – 15 DW, Hufiec Szczecin
III miejsce – Patrol instruktorski Hufca Szczecin-Pogodno

Fabuła Rajdu:

Na sali nr 5 w gmachu Sądu Okręgowego w Szczecinie dało się wyczuć napięcie; atmosfera była nerwowa; gdzieniegdzie dawało się tylko usłyszeć ciche szepty, które zaraz gasły w tłumie, który wypełnił salę po brzegi. Zgromadzeni zniecierpliwieni już oczekiwali, aż policjant konwojujący oskarżoną uchyli drzwi, a zaraz potem ukaże im się jej twarz, twarz osoby, która zabiła, twarz morderczyni. Na sali oczekiwali też dwaj prokuratorzy, chociaż od nich akurat bił spokój - byli przygotowani, a materiał dowodowy był bezsporny - na futrze podsądnej były ślady krwi, a młodszy brat denatki rozpoznał w niej tajemniczą postać, która w noc mordu kręciła się po willi.

     Wreszcie... ciche skrzypnięcie drzwi i w otwartej ich framudze ukazuje się oskarżona ubrana w drogi i elegancki czerwony kostium. Włosy ciemne, gładko zaczesane do tyłu i spięte klamerkami, nieosłonięte kapeluszem. Twarz blada o ujmującym wyrazie, spojrzenie łagodne pięknych oczu...

     Sędzia przewodniczy zaczyna pytaniem, na które zna już odpowiedź, bowiem nikt o zdrowych zmysłach nie przyznałby się do tej zbrodni. Przy zupełnej ciszy i pełnym skupieniu na sali, pada majestatyczne: „Czy przyznaje się Pani do tego, że w dniu 31 maja 2013 r., zabiła Pani swoją pasierbicę Lucynę Majewską?”.

      Napięcie na sali sięga zenitu, daje się słyszeć muchę brzęczącą gdzieś u sufitu, oskarżona powoli wstaje, rozgląda się, jakby szukała kolejnej ofiary, spogląda na prokuratora, obrońcę, w końcu wbija wzrok w sędziego i powoli, niewzruszona całą sytuacją, cichym, miłym wręcz głosem, spokojnie wypowiada „Nie, to nie ja zabiłam...”, i wtedy, gdy sędziemu wydaje się już, że sprawa przybierze standardowy przebieg, tak jak inne którym przewodził w ostatnich 20 latach, z uśmiechem dodaje „...ale zabójca jest tutaj, na tej sali, jest wśród nas”.

      Na sali podnosi się wrzawa, część zebranych krzyczy, ktoś chce uciekać, kobiety o słabszych nerwach mdleją, mężczyzna z tyłu wzywa pomocy, każdy ogląda się w strachu na siedzących obok, ktoś rzekomo „widzi” nóż, wybucha chaos. Wszystko to „spada” na sędziego przewodniczącego, który musi zdecydować, co zrobić z tak nieoczekiwanym zwrotem akcji...

Czy Janina K. mówi prawdę? Czy zabójca rzeczywiście jest na sali sądowej, czy to tylko linia obrony oskarżonej, a jeżeli jest tak, jak mówi, to kto zabił i dlaczego? Udzielenie odpowiedzi na te pytania, to wyzwanie, przed którym stanie Wasz zespół.